Eindhoven, mijn geboortestad. Daar wil je zo nu en dan lopen, toch?
21 april 1964 ben ik geboren in Eindhoven, ook de geboortestad van mijn moeder, mijn twee zussen en mijn broer.
Ik vind het leuk om daar zo nu en dan hard te lopen, het voelt als een soort van thuiskomen in een stad waar ik nauwelijks herinnering aan heb.
In 2018 had ik al een keer de halve marathon gelopen in Eindhoven, samen met Anouk. Die dag werd het echter ongelofelijk warm (25 graden in oktober) en een banaan schoot in mijn benen waardoor ik bijna niet meer vooruit kwam. Heel bizar. Ik had notabene goed getraind, was er helemaal klaar voor en toch wilde het niet lukken die dag. Daarom zou dit mijn jaar en mijn revanche worden op mijn halve marathon in Eindhoven. Het lot bepaalde echter anders.
Van Halve naar 10 km
10 dagen voor de halve marathon overleed mijn broer, geheel onverwacht. Dat sloeg in als een bom. Niet lopen dat was geen optie maar ik zette mijn halve marathon wel om naar de 10 km. Voor mij een mooie afstand die ik prima kan lopen. Gezien mijn stemming was dit een betere keuze.
Op zaterdag middag vast samen met mijn dochter Simone van Hoogezand naar Kaatsheuvel gereden zodat ik op zondag mooi uitgerust aan de start kon staan. Mijn vriendin Liesbeth woont in Kaatsheuvel en zij vindt het gelukkig altijd gezellig als ik kom logeren. Voor mij zijn loopjes in het zuiden van het land dan ook goed te doen. 's avonds gezellig bijkletsen en enigszins op tijd naar bed.
Zondag ochtend door Liesbeth naar het station van Tilburg gebracht waar ik samen met Simone op de trein naar Eindhoven gestapt ben. Een prima verbinding en voor we het wisten konden we mijn startnummer ophalen (en om laten zetten naar de 10 km) en door naar de startvakken.
Alleen in het start vak
Helemaal alleen in een start vak is echter helemaal niet zo alleen. Hardlopers zijn over het algemeen erg sociaal en spraakzaam (vooral voor de start van een run). Ik heb me nog nooit eenzaam gevoeld in een start vak. Er is altijd wel iemand die een praatje met je aanknoopt. Ik kijk altijd mijn ogen uit, leuk om te zien wat mensen zoal dragen tijdens een run. Mensen met die lang dragen als het warm is of juist andersom heel koud en dan lopen sommigen in een korte broek en een hemdje. Alles kan. Het meest opvallende vind ik nog altijd de jonge vrouwen met de doorzichtige zwarte lange hardloopbroek. Maar goed, dat zal beroepsdeformatie zijn.
Wachten duurt altijd lang maar zodra de startvakken voor dat van mij beginnen leeg te lopen gaat ook zomaar opeens mijn eigen start vak. Wetende dat Simone onderweg ergens staat om mij aan te moedigen, start ik met goede moed.
Lachen naar het vogeltje
En dan spot je opeens je dochter in het publiek. Natuurlijk maakt zij meteen een mooie foto.
Wat ben ik blij met de vrolijke BARA broek die ik nog snel meegenomen heb uit de shop. De broek heeft veel compressie waardoor ik extra lekker loop. Bijkomend voordeel, ik kan met een gerust hart lopen, mijn broek schijnt niet door. Ik zie dat onderweg echt heel vaak. Wie wel eens met mij samen loopt weet dat ik dan zelfs nog probeer te spotten welk merk die broek is. Je zal je er over verbazen hoeveel veel gekochte merk broeken doorschijnen.
Je run rustig aan beginnen
Iets wat ik niet zo goed kan, maar deze keer had ik mijzelf ingeprent om rustig aan te starten. Ondanks dat het nog best vroeg was, stond er her en der al best wat publiek langs de route. Het zonnetje scheen al flauw en het werd al best warm tijdens het lopen. Zelf had ik een lange BARA broek aan en een shirt met korte mouw. Een korte broek in oktober vond ik te spannend maar omdat ik het snel warm krijg was een shirt met korte mouw geen overbodige luxe. Al lopend gingen de kilometers aan mij voorbij en ik kon mijn tempo lekker volhouden.
Onderweg werd het al snel warm ondanks dat het nog maar rond de klok van 11 was. Dus onderweg een paar natte sponsjes aangepakt, die boven mijn hoofd uitgeknepen en daarna onder de bandjes van mijn sport BH gedaan voor extra verkoeling. Het ziet er niet uit maar het helpt wel.
Hardlopend langs het PSV Stadion en door Stratumseind
En dan eindelijk loop je langs het PSV Stadion en vervolgens door Stratumseind, waar mijn opa vroeger een schoenlapperij heeft gehad of er heeft gewerkt. Met mijn gedachten bij mijn broer geef ik het laatste stuk nog even een beetje gas bij. Over de finish ben ik blij dat ik er ben en weet ik dat het goed is dat ik mijn startnummer heb laten omzetten van de halve naar 10 km. Nog een klein hartje gemaakt voor mijn broer vlak voor de finish.
Robert (Erik) Rotscheid (overleden op 1-10-2021), deze was voor jou.
Reactie plaatsen
Reacties