Vandaag stond mijn eerste “echte” run sinds de uitbraak van Corona, ruim een half jaar na mijn laatste (Den Haag).
Stiekem vond ik het best spannend en mijn BUFF mond- neusmasker zat voor de zekerheid in mijn tas want je weet immers maar nooit.
Elke deelnemer had een eigen stip in het startvak en er werd per rij gestart, eigenlijk wel heel relaxt.
Alle ruimte om je heen in het startvak, ongekende luxe eigenlijk. Een beetje babbelen met de buren (allemaal met 1,5 meter er tussen). Dat resulteerde natuurlijk al snel in een hoop lol met de deelnemers om me heen. Zo'n rustige start heb ik ook nog nooit meegemaakt, geen dringen en duwen maar gewoon rij voor rij starten met alle ruimte om je heen.
De loop ging voor het grootste deel over de weg maar grasveld en zandpaden werden niet geschuwd, dit maakte de run nog best zwaar. Omdat er heel geleidelijk gestart werd, was het eigenlijk nergens een opeenhoping van deelnemers. Geen moment heb ik me onveilig gevoeld. Dit maakte dat ik heerlijk heb lopen genieten van de omgeving en natuurlijk van mijn grootste hobby, kijken wat iedereen om mij heen draagt.
Stiekem verbaas ik me nog steeds over de hoeveelheid dames dat in een short met opkruipende pijpjes loopt of met een doorschijnende lange tight. Gelukkig kan ik ook enorm genieten van alle mooie kleuren shirts en broeken om me heen, ook schoenen vind ik heel gaaf om te bekijken. De verschillende kleuren maar ook het geluid dat een groep hardlopers maakt, ik hou er van.
Heerlijk langs het water lopen genieten waar het zicht was op de overkant met de deelnemers die nog achter mij liepen. Een mooie kleurrijke sliert hardlopers.
Een hele tijd heb ik stuivertje gewisseld met een dame in een rood shirt die haar ademhaling maar niet onder controle kreeg. De laatste mijl heb ik naast haar gelopen en een beetje voor afleiding gezorgd. Zo kon zij mooi het laatste stuk, zonder wandelen, afleggen.
Net voor de finish zag ik Koos staan, voor mij altijd een fijn moment want dan weet ik dat ik er echt bijna ben. Nog even voorzichtig gas gegeven naar de finish, de laatste 400 meter was grasveld, voor mij een crime met mijn zwakke enkels.
Door de finish snel een flesje water, een appel en een banaan gescoord én natuurlijk mijn mooie mediale opgehaald.
Omdat ik wist dat Amanda een stukje achter mij zat, ben ik snel naar Koos en de dametjes Tapper gelopen om met hen samen te kijken of we Amanda zagen aankomen.
Het laatste stukje heb ik met Amanda meegelopen. Ook zij heeft top kunnen lopen.
Daarna hebben we met z’n 6-en nog even Mc Donalds onveilig gemaakt. Topdag.
De organisatie van de 4 mijl van Assen mag trots zijn op het evenement, dat zij met maar liefst 60 vrijwilligers heeft neergezet. Het was echt super georganiseerd. Bedankt
Reactie plaatsen
Reacties